درمان لکنت با گفتاردرمانی

گفتاردرمانی لکنت در افسریه دل آرام

لکنت یک اختلال گفتاری است که با تکرار، طولانی شدن و بلوک صداها، هجاها یا کلمات مشخص می شود. این یک اختلال شایع است که حدود ۵ درصد از کودکان و ۱ درصد از بزرگسالان را مبتلا می کند.

هیچ درمان واحدی برای لکنت وجود ندارد، اما درمان هایی وجود دارد که می تواند به افرادی که لکنت دارند کمک کند تا گفتار خود را بهبود بخشند. گفتار درمانی رایج ترین درمان برای لکنت زبان است.

گفتار درمانی برای لکنت می تواند یک فرآیند طولانی و چالش برانگیز باشد، اما می تواند بسیار مفید باشد. با درمان مناسب، افرادی که لکنت دارند می توانند یاد بگیرند که لکنت خود را مدیریت کنند و روان تر صحبت کنند.

علت دقیق لکنت ناشناخته است، اما تصور می شود که به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود. لکنت نشانه کم هوشی نیست.

درمان های مختلفی برای لکنت وجود دارد که عبارتند از:

• گفتار درمانی: گفتار درمانی رایج ترین درمان برای لکنت زبان است. گفتار درمانی می تواند به افرادی که لکنت دارند کمک کند یاد بگیرند که چگونه الگوهای گفتار خود را به گونه ای تغییر دهند که لکنت را کاهش دهد.
• دارو: برخی داروها می توانند به کاهش علائم لکنت مانند اضطراب یا افسردگی کمک کنند. با این حال، دارو درمانی برای لکنت زبان نیست و فقط باید همراه با سایر درمان ها استفاده شود.
• درمان شناختی-رفتاری: درمان شناختی-رفتاری (CBT) می تواند به افرادی که لکنت دارند کمک کند طرز فکر خود را در مورد لکنت تغییر دهند و مکانیسم های مقابله ای را توسعه دهند.
• گروه‌های حمایتی: گروه‌های حمایتی می‌توانند مکانی را برای افرادی که لکنت دارند فراهم کنند تا با دیگران ارتباط برقرار کنند و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.

بهترین درمان برای لکنت بسته به نیاز فرد متفاوت خواهد بود. همکاری با تیمی از متخصصان برای ایجاد یک برنامه درمانی که متناسب با نیازهای خاص فرد باشد، مهم است.

درمان لکنت با گفتاردرمانی

گفتار درمانی برای لکنت می تواند به روش های مختلفی به افرادی که لکنت دارند کمک کند، از جمله:

• شناسایی و کاهش استرس: استرس اغلب می تواند باعث لکنت زبان شود، بنابراین گفتار درمانی می تواند به افرادی که لکنت دارند کمک کند تا نحوه شناسایی و کاهش استرس را بیاموزند.
• بهبود تنفس: تنفس ضعیف نیز می تواند به لکنت کمک کند، بنابراین گفتار درمانی می تواند به افرادی که لکنت دارند کمک کند تا نحوه تنفس خود را بهبود بخشند.
• تغییر الگوهای گفتار: گفتار درمانی می تواند به افرادی که لکنت دارند کمک کند یاد بگیرند که چگونه الگوهای گفتار خود را به گونه ای تغییر دهند که لکنت را کاهش دهد.
• ایجاد اعتماد به نفس: گفتار درمانی می تواند به افرادی که لکنت دارند کمک کند تا به توانایی صحبت کردن خود اعتماد کنند.

نوع گفتار درمانی که برای لکنت مؤثرتر است بسته به نیاز فرد متفاوت خواهد بود. برخی از رویکردهای رایج گفتار درمانی برای لکنت عبارتند از:

• شکل دهی روان: شکل دهی روان تکنیکی است که به افرادی که لکنت دارند کمک می کند یاد بگیرند که چگونه گفتار را روان تر تولید کنند. این کار را می توان از طریق تکنیک های مختلفی انجام داد، مانند کاهش سرعت گفتار، استفاده از مکث و تمرین چرخاندن زبان.
• اصلاح لکنت: اصلاح لکنت تکنیکی است که به افرادی که لکنت دارند کمک می کند لکنت خود را بپذیرند و یاد بگیرند که چگونه آن را مدیریت کنند. این را می توان از طریق تکنیک های مختلفی مانند تکنیک های آرام سازی، درمان شناختی-رفتاری و تمرینات ذهن آگاهی انجام داد.
• رویکردهای ترکیبی: برخی از افرادی که لکنت دارند متوجه می‌شوند که ترکیبی از روش‌ های شکل‌دهی روان و اصلاح لکنت مؤثرتر است.

طبقه بندی لکنت

طبقه بندی گفتار به حالت عادی و دچار اختلال کار مشکلی است. با طبقه بندی دقیق، تنها 5% تا 10% از مردم دارای گفتار عادی( با توجه به تمامی پارامترها) و صدای سالم هستند و سایرین از نوعی اختلال رنج می برند.

در تعیین میزان نوع اختلالات گفتاری و درمان مناسب آنها، سه نوع طبقه بندی متفاوت وجود دارد:

1- بیمار صداهایی می تواند تولید کند.

1-1. واجی: می تواند به راحتی تولید شود. به طور معنادار و مفهوم به کار می رود.

1-2. آوای: فقط بر اساس درخواست تولید می شود. به طور مداوم، معنادار یا مفهوم استفاده نمی شود، در گفتار متصل به کار نمی رود.

2. تحریک صداها

2-1. به راحتی تحریک می شود.

2-2. تحریک بعد از اثبات و تحقیق ( به عنوان مثال دپرسور زبان)

3. نمی تواند صدا تولید کند.

3-1. نمی تواند به طور داوطلبانه صدا تولید کند.

3-2. هیچ تولید صدایی مشاهده نمی شود.

اکثر مشکلات گفتاری می تواند بدون توجه به سن فرد بهبود یابد، اما هرچقدر مشکل ادامه یابد، درمان آن سخت تر می شود. به طور کلی، مداخله گفتار درمانی در سنین پایین، بهتر است.

درمان لکنت از طریق گفتاردرمانی

گفتار درمانی به افراد مبتلا به لکنت کمک میکند که ارتباطات شفاهی، کلامی و اجتماعی خود را بهبود بخشد. هدف کلی گفتار درمانی این است که به فرد کمک کند تا بتواند به صورت مفیدتر و کارآمدتر ارتباط برقرار کند.

یک برنامه گفتار درمانی با ارزیابی یک آسیب شناس زبان-گفتار برای ارزیابی نقاط قوت و چالش های ارتباطی فرد شروع می شود. اهداف گفتار درمانی شامل بهبود زبان گفتاری، یادگیری مهارت های غیرکلامی مانند نشانه ها یا حرکات، یا یادگیری برقراری ارتباط با استفاده از یک روش جایگزین( مانند عکس یا تکنولوژی ) می باشد.

درمان های مختلفی براساس سن فرد مبتلا به لکنت وجود دارد.

یک گفتار درمانگر با فرد دچار لکنت کار خواهد کرد. گفتار درمانگر با کودک یا افراد بزرگسال مبتلا به لکنت کار میکند تا راه هایی ا برای بهبود تکلم و کاهش تاثیرات لکنت روی زندگی آنها بیابد. بیمار می تواند از درمان روانشناسی برای کمک به هرگونه مشکلات عاطفی مرتبط با مشکلات گفتاری خود استفاده کند.

هر کودک مبتلا به لکنت بسته به چالش ها و توانایی های خاص خود نتیجه متفاوتی از برنامه گفتار درمانی خواهد گرفت. مدت زمان درمان در گفتاردرمانی به بسیاری از عوامل مانند شدت مشکل، تکرار و انطباق درمان و هماهنگی کمک در خانه وابسته است.

گفتار درمانی می تواند با خطر از دست دادن دریچه زمانی مهم بین تولد و سه سالگی همراه باشد که در این دوره مغز به بلوغ می رسد و یادگیری سریع انجام میشود. بنابراین توصیه می شود برنامه گفتار درمانی از سنین اولیه کودکی شروع شود.

جدیدترین روش های درمان لکنت زبان

چگونه لکنت را درمان کنیم؟ لکنت زبان نوعی اختلال گفتاری است که باعث می شود فرد هنگام تلاش برای صحبت کردن، صدا ، هجا یا کلمات را تکرار ، قطع یا طولانی کند. حدود 3 میلیون کودک و بزرگسال در امریکا به این بیماری مبتلا هستند.

اگر لکنت دارید ، ممکن است بدانید که چه می خواهید بگویید اما به زبان آوردن کلمات برای شما دشوار باشد. به نظر می رسد کلمات گیر کرده اند ، یا ممکن است خود را در حال تکرار واژه ها پیدا کنید. همچنین ممکن است در هجاهای خاصی مکث کنید.

لکنت افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار می دهد ، اما بیشتر در کودکان 2 تا 6 ساله دیده می شود. حدود 75 درصد کودکان با گذشت زمان لکنت شان از بین می رود.

25 درصد باقیمانده این مشکل را در طول بزرگسالی نیز تجربه می کنند.

اگر لکنت در بزرگسالی از طریق علت خاصی مانند سکته مغزی یا آسیب مغزی حاصل شود ، از آن به عنوان لکنت عصبی یاد می شود. یک نوع لکنت نادر به نام لکنت روانشناختی نیز وجود دارد که در اثر ضربه عاطفی یا سایر مسائل در مغز یا با استدلال ایجاد می شود.

اگرچه لکنت به طور کامل قابل درمان نیست ، اما چند کار وجود دارد که می توانید برای بهبود گفتار خود انجام دهید. در اینجا چند روش درمانی برای لکنت زبان آورده شده است.

لکنت چگونه درمان می شود؟

درمان لکنت بر اساس سن و اهداف ارتباطی فرد متفاوت است. یک آسیب شناس گفتار زبان (SLP) می تواند به شما کمک کند روش های درمانی را که ممکن است برای شما یا فرزند شما بهتر باشد پیدا کنید. گروه های پشتیبانی برای لکنت نیز می توانند به شما کمک کنند.

درمان زود هنگام لکنت در کودکان با کمک یک متخصص می تواند برای جلوگیری از لکنت طولانی مدت بسیار مفید باشد. والدین یا سرپرست می توانند با صبر و حوصله هنگام برقراری ارتباط با کودک ، گوش دادن با دقت به جای قطع صحبت او و نیز بررسی روند پیشرفت و احساسات کودک به او کمک کنند.

در اینجا برخی از روش های درمانی موجود  آورده شده است:

• گفتاردرمانی: گفتاردرمانی می تواند به شما بیاموزد که چطور سرعت گفتار خود را کم کنید و متوجه لکنت خود شوید.در ابتدای شروع گفتاردرمانی ممکن است خیلی آرام و بادقت صحبت کنید و با گذشت زمان به الگوی عادی صحبت کردن برسید. تکنیک های تنفس ، روش های آرام سازی ، یادگیری صحبت کردن آرام تر و بررسی مسائل اضطرابی از جمله تکنیک هایی هستند که گفتار درمانگر می تواند هم در کودکان و هم در بزرگسالان از آنها استفاده کند.

• رفتاردرمانی شناختی. این نوع درمان سلامت روان که روان درمانی هم نامیده می شود می تواند باعث شود روش فکر کردنی که لکنت را تشدید میکند شناسایی کرده و آن را تغییر دهید. با این کار می توانید از شر مشکلاتی مانند استرس، اضطراب و کمبود عزت نفس ناشی از لکنت خلاص شوید.

• داروها: هنوز هیچ دارویی برای لکنت زبان مورد تأیید FDA نمی باشد ، اما برخی از داروهایی که برای مشکلات دیگر استفاده می شوند، ممکن است برای لکنت زبان نیز استفاده شوند. به طور خاص در مورد هرگونه عارضه جانبی با پزشک یا گفتار درمانگر خود مشورت کنید.

• دستگاه های پزشکی: محققان در جستجوی تجهیزات پزشکی هستند که بتوانند به روان صحبت کردن کمک کنند ، مانند دستگاه هایی که می توانند در گوش قرار بگیرند یا از تحریک مغز برای کمک به ارتباطات استفاده کنند. در این زمینه تحقیق بیشتری مورد نیاز است.
• تعامل والد-فرزند یا کمک گرفتن از دیگران. تمرین تکنیک ها با فردی دیگر در کنار آمدن با لکنت بسیار تاثیر گذار است خصوصا در صورتی که با تکنیک های درمانی دیگر همراه شود. شما می توانید با کمک گفتاردرمانگر درمان مناسب خود را پیدا کنید.

پزشکان در حال تحقیق بر روی روش های جدیدی برای درک لکنت از طریق تصاویر مغزی و آزمایش ژنتیک به امید یافتن روش های درمانی موثرتر هستند.

در ادامه برخی روش های درمانی بر اساس سن فرد را برای شما بیان میکنیم.

درمان کودک پیش دبستانی (2 تا 3.5 سال) که لکنت دارد

اجازه دهید با روش درمانی محتمل تری شروع کنیم. تیم درمان معمولاً از کودک، والدین و سایر اعضای خانواده، حتی معلم او و گفتاردرمانگر تشکیل می شود. برنامه درمانی کودک به موارد زیر بستگی دارد:

• شدت لکنت کودک
• مهارت های زبانی و گفتاری کودک
• واکنش کودک به لکنت زبان خودش
• تاثیر لکنت بر زندگی روزمره کودک
• واکنش دیگران به لکنت زبان کودک شما

رویکرد درمانی شامل یک یا هر دوی این استراتژی‌ها می‌شود:

استراتژی های یکپارچه

استراتژی یکپارچه نیازمند مشاوره پزشکان با والدین برای کاهش سطح اضطراب و ترس آنها در مورد اختلال گفتاری فرزندشان است. تمرکز همیشه اول بر رفع نگرانی والدین و سایر اعضای خانواده و سپس بر روی درک نگرانی های تک تک اعضای خانواده و هدایت آنها به سمت ایجاد تغییرات در ارتباط خانواده با کودک است.

استراتژی های مستقیم

در طول درمان مستقیم، گفتاردرمانگر با کودک در تعامل است تا مشکلات روانی او را درک کند و بهبود را تسریع کند. اصلاح گفتار، اصلاح لکنت و کاهش رفتار ثانویه بخشی از درمان مستقیم کودکان است.

استراتژی های غیر مستقیم

اعضای خانواده بازیگران کلیدی در رویکردهای درمانی غیرمستقیم هستند. گفتاردرمانگر بر مشاوره اعضای خانواده در مورد تغییرات لازم در محیط کودک تمرکز می کند که می تواند به روان حرف زدن کودک کمک کند. این روش می تواند شامل کاهش سرعت ارتباط و بازنویسی جملات برای تسهیل گفتار روان باشد.

درمان لکنت در کودکان پیش دبستانی بزرگتر (3.5 تا 6 سال)

کودکان در این سن ممکن است تازه شروع به لکنت کرده باشند یا ممکن است چندین ماه باشد که لکنت زبان داشته باشند. والدین آنها به خوبی می دانند که این یک مسئله گفتاری گذرا نیست. کودکان این گروه سنی معمولاً نسبت به لکنت خود احساس منفی دارند.

رفتار اصلی معمول در این گروه سنی، تکرار جزئی کلمات، ریتم سریع و نامنظم در صحبت کردن و گاها کش دادن جملات را شامل می شود. گفتاردرمانگر ممکن است متوجه تنش بیش از حد در طول تکرار و یا کش دادن کلمات بشود. زمانی که کودک در سنین پیش دبستانی یا بزرگتر باشد، رفتار ثانویه نیز قابل توجه می شود. رفتارهای ثانویه می تواند شامل پلک زدن سریع، انقباض چشم، تکان دادن لب ها، تکان دادن سر و افزایش ناگهانی گام صدا باشد.

با این حال، ترس شدید هنوز در میان اکثریت این گروه سنی جایی ندارد.

گفتاردرمانگر به سرپرستان کودک می آموزد که گفتار روان او را تقویت کنند. او به والدین آموزش می دهد که چگونه به لکنت پاسخ دهند. والدین کودکی که لکنت زبان دارد، باید از گفتار روان ، کلام متنوع و متناسب با موقعیت استفاده کنند. والدین فقط باید از نظرات ملایم در مورد لکنت کودک استفاده کنند. آنها همچنین می توانند از کودک بخواهند که کلمه ای که باعث لکنت آنها شده را به آرامی تکرار کند.

در اولین ویزیت، گفتاردرمانگر نمره شدت لکنت کودک را تعیین می کند. تمام ویزیت های بعدی کلینیک اهداف متعددی را دنبال می کنند:

• ارزیابی میزان لکنت فعلی کودک
• صحبت در مورد پیشرفت کودک و والدین او
• معرفی تکنیک های جدید، در صورت تشخیص توسط گفتاردرمانگر

اگرچه هدف میزان روان شدن در افراد مختلف مبتلا به لکنت زبان متفاوت است، کودکان پیش دبستانی که فقط چند ماه لکنت داشته‌اند می توانند در عرض یک یا دو سال پس از پایان درمان به میزان روانی مطلوب رسیده یا کاملا روان صحبت کنند.

کودکان پیش دبستانی بزرگتر ممکن است لکنت خود را به خاطر نیاورند و در آینده نیز نیازی به نظارت بر گفتار نداشته باشند.

درمان کودکان در سن مدرسه (6 تا 14 سال) که لکنت دارند

زمانی که کودک به 6 سالگی می رسد، رفتارهای اصلی و ثانویه لکنت او کاملا رشد کرده اند. بنابراین، بسته به نیازهای خاص خود به بیش از یک روش نیاز دارند. کودکان در این سن پیچیدگی هایی را در رفتارهایشان نشان می دهند چرا که ترس، اضطراب، خجالت و اجتناب بخشی از عادت آنها می شود.

برای کودکان مدرسه ای و نوجوانانی که لکنت دارند روش درمان با روش هایی که برای کودکان پیش دبستانی استفاده می شود متفاوت است.

راهکارهایی برای کاهش اختلال در عملکرد بدن

برای بهبود تسلط کودک در سن مدرسه، اکثر گفتاردرمانگرها از ترکیب اصلاح گفتار و اصلاح لکنت استفاده می کنند.

روش های اصلاح گفتار ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• کنترل سرعت
• آواهای پیوسته
• کش دادن هجاها
• حرکات دهانی آرام
• شروع آسان

استراتژی های اصلاح لکنت معمولاً تنش فیزیکی فرد را کاهش می دهند. بر اساس تکنیک‌هایی که در سال 1973 معرفی شده، اصلاح لکنت به فرد کمک می‌کند تا مکانیسم گفتار را در هنگام صحبت غیر روان و همچنین در حین سخنرانی روان یاد بگیرد.

افزایش آگاهی فرد در مورد مکانیسم گفتار و آموزش مهارت های خود نظارتی می تواند به کاهش دفعات لکنت زبان کمک کند. این کار می تواند به کودکان کمک کند تا لحظات لکنت را اصلاح کرده و تنش را کمتر کنند.

کاهش پرهیز از کلمات

کودکان اغلب با پرهیز از کلمات خاص یا استفاده از الفاظ ("اوه"، "اوم") با لکنت کنار می آیند. گفتار درمانی لکنت می تواند به کودکان کمک کند تا با افزایش تسلط خود، گفتار خود به خودی در مکالمات خود را افزایش دهند. SLP ها در جهت کاهش رفتار مخاطب در کودکان و نوجوانان کوچک تر کار می کنند تا بتوانند دقیقاً آنچه می خواهند بگویند را به روشی که می خواهند بیان کنند!

کاهش واکنش های منفی

حساسیت زدایی، خودافشاگری، بازسازی شناختی و حمایت، رویکردهای اصلی هستند که به کاهش احساسات منفی که فرد ممکن است در مورد لکنت خود داشته باشد، کمک می کنند.

• حساسیت زدایی - گتفاردرمانگرها به افراد کمک می کنند تا در محیط هایی با ساختار دقیق، با ترس از لکنت‌شان مواجه شوند. تا برای موقعیت های واقعی آماده شوند.
• خودافشاگری – در جامعه لکنت زبانان و جلسات درمانی، به شکل «تبلیغ» رایج است. این روش شامل گفتگو در مورد لکنت، چگونگی تأثیر آن بر فرد و ارائه مشاوره در مورد نحوه پاسخ به فرد دارای لکنت می باشد. برای کودکان در سن مدرسه، این خواسته اغلب از طریق ارائه در کلاس درس به دست می آید.
• بازسازی شناختی - به آن مشاوره نیز گفته می شود که در آن گفتاردرمانگرمی تواند به افراد دارای لکنت کمک کنند خود را با دید جدیدی ببینند. آنها می توانند یاد بگیرند که احساسات و نگرش های منفی و تأثیر آنها بر گفتارشان را شناسایی کنند.
• پشتیبانی – می‌تواند به شکل فعالیت‌های گروهی، تمرین‌های روزانه در خانواده یا مکان هایی برای تمرین فعالیت‌هایی باشد که فرد از جلسات گفتاردرمانی آموخته است.

رفتارهای تشویقی در افرادی که لکنت دارند

گفتاردرمانگر ها درمان را به داخل اتاق درمان محدود نمی کنند. کودک باید شجاعت و اعتماد به نفس پیدا کند تا استراتژی‌های  گفتاری اکتسابی خود را نشان دهد و در بحث های خارج از اتاق درمان نیز شرکت کند. رفتاردرمانگران اغلب از مکالمات تلفنی و  ویدئو کنفرانس جهت تشویق فعالیت های کلی کودک استفاده می کنند.

درمان لکنت برای نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به لکنت زبان

درمان برای نوجوانان و بزرگسالانی که لکنت دارند می تواند طولانی مدت و فشرده باشد زیرا تغییر رفتارهای اصلی و ثانویه آنها در مقایسه با کودکان دشوارتر است. نوجوانان و بزرگسالان می توانند درمان را به صورت فردی یا گروهی انتخاب کنند.

فرد می تواند درمانی را انتخاب کند که روش های زیر را ارائه می‌کنند:

اصلاح بلوک - هدف این درمان دستیابی به گفتار کاملاً روان نیست، بلکه کمک به احساس راحتی و سهولت بیشتر در فرد مبتلا به لکنت است.

کاهش اجتناب - هدف این است که افراد بتوانند لکنت زبان خود را بپذیرند و این اعتماد به نفس را پیدا کنند که در موقعیت هایی صحبت کنند که قبلا ترجیح میداند از آنها دوری کنند.

اصلاح روانی - گفتار آهسته و گفتار طولانی، تکنیک های درمانی رایجی هستند که گفتاردرمانگر برای مراجعین بزرگسال و نوجوان استفاده می کند. در کلینیک هدف این است که گفتار دارای لکنت با گفتار کش دار یا آهسته جایگزین شود و سپس تکنیک ها در خارج از اتاق درمان نیز تمرین شود.

رویکردهای روان‌شناختی – روش‌هایی هستند که به فرد کمک می‌کنند تأثیر لکنت بر زندگیاش را بیان کنند. این امر به ویژه برای نوجوانان و بزرگسالانی نیاز است که ممکن است قبلاً به دلیل اختلالات گفتاری خود با تمسخر، رفتار متفاوت و قلدری سایرین در دبیرستان یا محل کارشان مواجه شده باشند.

درمان لکنت در هر سنی دارای چند هدف مشترک است که شامل بهبود گفتار روان، افزایش درک فرد از لکنت زبان و به اشتراک گذاشتن تجربیات خود با افراد هم سن و سالی است که لکنت دارند.

نکاتی برای کمک به کاهش لکنت زبان در خانه

در اینجا چند روش وجود دارد که می تواند به شما یا فرزندتان در کاهش علائم لکنت کمک کند.

1- سرعت خود را کم کنید

یکی از راه های موثر برای جلوگیری از لکنت زبان این است که سعی کنید آهسته تر صحبت کنید. عجله برای تکمیل یک فکر می تواند باعث لکنت زبان ، صحبت کردن سریع به یا مشکل در به زبان آوردن کلمات شود.

کشیدن چند نفس عمیق و آرام صحبت کردن می تواند به شما کمک کند. به اطرافیان خود بگویید که میخواهید این کار را امتحان کنید و صبر آنها واقعاً می تواند به شما کمک کند.

2- تمرین کنید

با یک دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده خود تماس بگیرید تا ببینید آیا آنها می توانند با شما بنشینند و صحبت کنند. تمرین گفتار در یک محیط امن ممکن است به شما کمک کند تا با خود و نحوه به نظر رسیدن گفتار خود راحت تر کنار بیایید.

پیوستن به یک گروه همیاری با سایر افرادی که لکنت زبان دارند نیز ممکن است مفید باشد. می توانید بفهمید وقتی آنها در جمع یا حتی در گروه های کوچک دوستانه صحبت می کنند ، چه چیزی به آنها کمک می کند. همچنین ممکن است باعث شود احساس کنید تنها نیستید.

3. ذهن آگاهی را تمرین کنید

ذهن آگاهی نوعی مدیتیشن است که به شما امکان می دهد آرام باشید و بر افکار خود یا عمل خاصی تمرکز کنید. این می تواند به شما در آرامش و کمک به تسکین اضطراب کمک کند. بزرگسالان و کودکان می توانند آن را برای کمک به لکنت زبان تمرین کنند.

برخی شواهد محدود وجود دارد که تکنیک های ذهن آگاهی می توانند در یک برنامه درمانی جامع برای لکنت زبان کمک کننده باشند. برای تعیین اینکه کدام نوع مدیتیشن ممکن است مفید باشد ، تحقیقات بیشتری لازم است.

4- صدای خودتان را ضیط کنید

ضبط صدای خود می تواند به شما در درک بهتر پیشرفتتان کمک کند. این کار می تواند به شما کمک کند تا کلمات یا عباراتی را که باعث لکنت شما می شوند ، مشخص کنید. همچنین می تواند به شما کمک کند مواردی را بشنوید که در غیر این صورت متوجه آنها نمی شدید.

اگر حس کردید که گوش دادن به صدای خود آزار دهنده است یا باعث اضطرابتان می شود ، آرام آرام شروع کنید. بخاطر داشته باشید که شنیدن پیشرفته ای شما می تواند دلگرم کننده باشد. اما همه تکنیک ها برای همه مفید نیستند.

5- به دنبال روشهای درمانی جدید باشید

در بعضی موارد ، یک دستگاه گوشی مخصوص که به عنوان مانیتور گفتار نامیده می شود ، می تواند مفید باشد. این دستگاه ها از نرم افزار فیدبک با تأخیر و تغییر یافته فرکانسی برای کمک به شما در صحبت روان تر استفاده می کنند.

دقیقاً مانند سمعک ، دستگاه به داخل گوش کاربر متصل می شود. این نرم افزار صدای شما را تغییر می دهد و کسری از ثانیه صدا را به تأخیر می اندازد. این دستگاه می تواند به شما در کاهش سرعت گفتار کمک کرده و شما را قادر کند بدون لکنت صحبت کنید.

اگرچه برخی تحقیقات برای پشتیبانی از کارایی دستگاه وجود دارد ، اما مشخص نیست که این اثرات طولانی مدت هستند یا خیر.

محققان به دنبال دستگاه ها و برنامه های جدیدتری هستند که بتوانند در آینده نیز کمک کنند.

با پزشک خود در مورد دستگاه های موجود که می توانند برای شما موثر باشند صحبت کنید

چگونه می توانم به یک دوست یا یکی از اعضای خانواده که لکنت زبان دارد کمک کنم؟

اگر با کسی که لکنت دارد صحبت می کنید ، مهم است که به او اجازه دهید با سرعت خودش صحبت کند. تلاش برای عجله در گفتار آنها تنها پایان دادن به بیان افکار را برای آنها دشوارتر خواهد کرد.

همچنین نباید سعی کنید جملات آنها را برایشان تمام کنید. صبور باشید و اجازه دهید آنها به تنهایی کار خود را تمام کنند. این نه تنها به آنها کمک می کند تا بر روی لکنت زبان خود کار کنند بلکه می تواند تأثیر مثبتی بر احساس راحتی کلی آنها داشته باشد.

حمایت طولانی مدت برای کمک به عزیزانتان در مدیریت لکنت زبان بسیار مهم است.

چشم انداز

لکنت می تواند به طور موثری مدیریت شود. تمرین تکنیک های گفتاری و درخواست صبر از کسانی که با آنها ارتباط دارید ممکن است به مرور زمان لکنت شما را کاهش دهد.

توسعه شبکه حمایتی از خانواده و دوستان از اهمیت اساسی برخوردار است. حتی ممکن است عضویت در یک گروه پشتیبانی برای افرادی که لکنت زبان دارند مفید باشد. یک آسیب شناس گفتار می تواند نکات تخصصی تری را به شما ارائه دهد.

برای دریافت مشاوره در مورد درمان لکنت زبان و رزرو وقت می توانید با شماره 09309509439 تماس حاصل فرمایید‌. کلینیک دل آرام افسریه همیشه پاسخگو و در کنار شما می باشد.